Graag help ik jou!
Graag help ik jou!
Zet de stap om aan jezelf te werken,
er is niemand anders die voor jou dit kan doen dan alleen jij.
Mijn verhaal
Graag wil ik mij even voorstellen. Ik ben Kim Emmerik en ik woon in Oosterhout. Ik heb 2 prachtige kinderen en een geweldige man.
Om je wat meer inzicht te geven waarom ik ben gaan coachen is omdat ik een burn-out heb gehad. Mijn oudste zoon was 1 jaar en toen kreeg ik een burn-out. Ik was helemaal opgebrand, echt letterlijk en figuurlijk. Mijn lijf zei, tot hier en niet verder, ik kon niets meer. Zorgen voor mijn zoontje, daar had ik de fut niet meer voor en dat deed verschrikkelijk veel pijn. Ik herinner mij ook het moment, tot op de dag van vandaag, dat ik letterlijk tegen de muur liep en toe gaf dat ik een burn-out had. Ik was op, het leek echt alsof mijn lichaam uit stond en ik kon alleen maar huilen.
Vervolgens kwam ik in een cyclus van medicatie om de stress weg te nemen, want ondanks dat ik echt op was bleef ik continu stress houden. Ik voelde de stress in mijn borstkast en keel, mijn ademhaling was super kort, geregeld hyperventileerde ik ook. Na 3 maanden moest ik de medicatie afbouwen, puur omdat het verslavend is en je merkte ook dat ik eigenlijk meer nodig had dan dat ik mocht pakken. Maar de stress was natuurlijk niet weg, die werd alleen maar onderdrukt door de medicatie. Vervolgens kreeg ik slaaptabletten want slapen, hoe moe ik ook was, dat lukte totaal niet. Maar dat is ook niet gek als je lichaam continu in de overlevingsstand staat. Overleven is niet slapen, dat is puur alert zijn op gevaar. Gevaar dat eigenlijk totaal niet aanwezig was, want ik zat thuis en had eigenlijk niets om handen. Ik sliep ook heel onrustig als ik überhaupt al sliep. Ook de slaaptabletten werden na 3 maanden afgebouwd om dezelfde redenen, maar op dat moment had ik totaal geen vooruitgang geboekt.
Een half jaar verder en wat was ik opgeschoten?
Ik wist niet eens wat een burn-out precies is en dan bedoel ik niet dat je opgebrand bent, maar wat doet dit met je lichaam en hoe houd ik de grip op stress. Hoe ben ik daarin terecht gekomen? Deze informatie heb je nodig om vervolgens eraan te werken om uit de burn-out te komen. Omdat ik voordat ik een burn-out had werkte kwam na dit half jaar het traject op gang om mij al weer langzaam aan het werk te laten gaan. Dit was achteraf echt onmogelijk, want diep van binnen wist ik dat dit niet zou gaan werken. Maar je gaat erin mee, want dit is wat er van je gevraagd wordt. En laat dit nu net de valkuil zijn voor een burn-out, niet naar jezelf luisteren maar doen wat er van je verwacht wordt. Mijn lijf stond nog steeds in de overlevingsstand en ik kwam daar maar niet uit. Ik kan uren over mijn burn-out praten maar om het overzichtelijk te houden: tijdens het re-integratietraject koos ik ervoor om te stoppen met werken. De reden hiervoor was dat ik mij er totaal niet meer op mijn gemak voelde. Onbegrip, ook al wilden sommige mij ook echt begrijpen, alles in mij schreeuwde dat ik er mee moest stoppen. Als ik naar het werk toe reed of als ik al aan het werk dacht, kreeg ik een enorm snelle hartslag, mijn ademhaling zat in mijn keel, een baksteen die op mijn borst lag en ik werd echt misselijk van de stress. Ik wilde echt aan mijzelf werken zonder de druk van mijn huidige baan, want hoe kun je werken als je nog niet eens aan jezelf gewerkt hebt? Ik wist dat dit niet de juiste manier was om uit de burn-out te komen, maar hoe dan wel?
Mijn zoektocht
Dat was een lange zoektocht, want de vermoeidheid bleef maar aanhouden en ik had gewoon echt geen fut. Leuke dingen doen, wat is dat voor mij? Wat wil ik nu eigenlijk? Hoe komt het dat ik in deze burn-out ben gekomen? Hier wist ik wel de overkoepelende punten van zoals: het werk, zware thuissituatie vanwege de gezondheid van mijn man destijds én net mama geworden. Maar ik voelde diep van binnen dat er ook nog meer zat.
Uiteindelijk vond ik de juiste hulp via een orthomoleculair geneeskundige om lichamelijk aan de slag te gaan en mijn vermoeidheid aan te pakken. Door de stress die mijn lichaam al jaren had was mijn lichaam een auto-immuunziekte aan het ontwikkelen, daarbij had ik ook chronische vermoeidheid.
Een lange weg te gaan waar ik nog steeds aan werk, maar ik geloof dat je altijd aan jezelf kan blijven werken. Daar groei je van en de juiste weg qua vitamines, voeding en beweging helpen daar heel veel bij. Ik ontwikkelde een nieuwe levensstijl, een die mij dient en wat dus goed voor mij is.
Maar ik wist dat ik ook mentaal met mijzelf aan de slag moest. Met de psycholoog kwam ik het afgelopen half jaar niet tot de kern, dat bleef vrij oppervlakkig. Het traject was afgelopen en ik wist dat ik nog veel te leren had over mijzelf, maar ik besefte mij dat ik daar wel hulp bij nodig had. Ik ging mij verdiepen in mijn mindset, hoe ben ik in deze burn-out gekomen en wie ben ik, wat vind ik leuk, wat wil ik en waar wil ik naar toe?
Ik ging de studie Basis Coach volgen en heb deze afgerond. Dit was voor mij echt een uitdaging! Bij elke stap die ik nam, kwam ik met een excuus om deze stap niet te nemen. Ik voelde zoveel weerstand in mijn hoofd, maar diep van binnen voelde ik dat ik dit moest doen. Daar ben ik zo dankbaar voor dat ik het wel gedaan heb, hoe lastig het soms ook was, hoe confronterend, met de billen bloot en jezelf openstellen naar mensen die echt luisterde, die ook hun eigen proces doormaakte en geen oordeel hadden. Het coachen heeft mij echt geholpen om te kunnen zien waar die burn-out vandaan komt, hoe ik mijn patronen kan veranderen om niet terug in de burn-out te komen en hoe ik weer sterk in mijn schoenen kan staan. Maar vooral wat mijn patronen zijn, hoe deze zich gevormd hebben, ze te begrijpen, te aanvaarden en vervolgens de patronen die mij niet meer dienen te laten varen en nieuwe te ontwikkelen.
Ik kon weer de mama zijn die ik wilde zijn en mijn lijf was weer in staat om nogmaals zwanger te worden. Maar ik weet vooral wat ik wel en niet wil in het leven, ik ontdekte weer wat ik leuk vind om te doen.
Het was een zware en lange weg, door een diep dal, ik kan zeggen dat ik echt de bodem heb bereikt maar ik ben zo dankbaar voor deze wijze les. Wat ik nu wel kan zeggen is dat ik mijzelf heb leren kennen en mijzelf nog steeds leer kennen. Ik sta sterker dan ooit in mijn schoenen en er is echt niets mooiers dan aan jezelf te werken, want niemand anders doet het en kan het voor jou. Dat gun ik anderen ook!